Wij gingen wederom met Creativ-eventZ naar Polen nu met 50 personen, heen met het vliegtuig en terug via Berlijn en Weimar met de bus, we hebben de zoutmijnen gedaan en de  fabriek van Schindler gezien helaas was deze gesloten i.v.m.restauratiewerken, daarna de stad in en de volgende dag een heftige excursie naar Auschwitz. Het hotel in Polen (Bona) was goed. Daarna gingen we naar Berlijn en hebben we de stad bekeken zowel het westen als het oostelijke gedeelte. Een rare gewaarwording dat je achter een muur moest leven! Daarna de laatste stop in Weimar voor een bezoek aan kamp Buchenwald .Een prima verzorgde reis van Creativ-EventZ en dito begeleiding. Een goede studiereis voor herhaling vatbaar.

Al jaren gaan we naar Krakau met onze school en al jaren met Creativ Eventz. Altijd goed geregeld. Dit jaar hebben ze voor ons een prima alternatief geregeld!

Wederom een geweldige reis naar Zakopane en Krakau met de school, leerlingen (90) in totaal hebben zich 6 dagen prima vermaakt, ook dank aan de busmaatschappij tot volgend jaar.

Those who do not remember the past are condemned to repeat it.
Met twintig Sociaal Werk studenten mochten we in februari 2020 een bezoek brengen aan Polen. Een indrukwekkende reis waarbij we lopend door Krakau de verhalen over de joodse getto, communisme en Schindler mochten horen. De daaropvolgende dag werden we stil door het bezoek aan museum Auschwitz en Birkenau. KIPPENVEL tot aan de dikke teen!

Wat vond je het meest indrukwekkend aan deze reis?
De afsluitende vraag van de 4daagse reis naar Polen om Krakau en Auschwitz te bezoeken. ‘de afgeschoren haren van de mensen’ ‘de ruimte met de filmbeelden van het leven voor de oorlog’ ‘de afbeelding van de vrouwen die nog maar 25 kilo wogen’ ‘hoe groot het vernietigingskamp Birkenau eigenlijk was’ ‘het monument op het plein in Krakau met alle stoelen die stonden voor de mensen die zijn vermoord’.

Er is geen gradatie van erg, erger, ergst meer te maken als je hier bent geweest. Daarbij, het is zo ontzettend moeilijk voor te stellen. Hier waren we het allemaal over eens toen we alle indrukken van de reis nabespraken. Alle foto`s over tafel en vragen borrelden omhoog.

Discriminatie, racisme, uitsluiting, mevrouw daar kunnen wij toch niks aan doen? Soms lijkt het alsof we daar inderdaad niets over te zeggen hebben. Het blijft immers toch wel bestaan. Het is een te groot probleem maar zou de oplossing niet gewoon klein kunnen beginnen? Doe jij iets als je ziet dat iemand buitengesloten wordt in de klas? Spreek jij iemand aan als je hoort dat er een racistische opmerking wordt gemaakt? Het is toch vrijheid van meningsuiting? Stop je niet zelf ook af en toe mensen in een stereotiep hokje?

Tuurlijk zijn we niet in staat om altijd het goede voorbeeld te geven, maar laten we het op z`n minst proberen! Laten we proberen een vraag te stellen als we bepaald gedrag niet begrijpen van een ander. Laten we proberen vriendelijk te zijn en mensen niet buiten te sluiten. Laten we weer meer contact maken met elkaar. En ja je mag denken, wat een belerend stukje is dit ineens geworden maar denk ook tegelijkertijd dat het oordeelvrij zijn, begint bij jezelf!

Jij kan het verschil maken, mooi mens dat je bent!

Wat ik het meest indrukwekkend vond?
Het zien van de aftermovie die een student maakte van de reis. Tranen over de wangen hoe ze telkens heel bewust haar eigen voetstappen filmde als we een poort uitliepen van de verschrikkelijke kampen. ‘wij kunnen naar buiten lopen, zij niet’. Laten we met die vrijheid alsjeblieft iets moois doen!